Dożynki to nabożeństwo dziękczynne za dar chleba i pracy rolników. Za dar chleba trzeba Bogu dziękować i czynić to powinien nie tylko rolnik, ale każdy człowiek, wszak wszyscy potrzebują chleba. Dlatego też ze wszystkich serc spontanicznie powinna płynąć ku niebu radosna pieśń dziękczynienia dla Pana, który dał ziarnu siłę kiełkowania, roślince wzrost, kłosy zbożowe napełnił życiodajnym ziarnem i strzegł zagony naszych pól od klęsk niepogody, gradu i powodzi.
Kochani Rolnicy, Ogrodnicy, Sadownicy, Pszczelarze – zapraszamy Was z wieńcami dożynkowymi, by dziękować Bogu za tegoroczne zbiory oraz modlić się o rozwój wspólnot rolniczych, a także aby ofiarować Bogu radość i nadzieje narodu polskiego. Niewątpliwie także i dzisiaj trzeba wołać w naszej Ojczyźnie o podstawową sprawiedliwość społeczną. O tym problemie mówił przed laty św. Jan Paweł II w Zamościu: „Potrzeba solidarności grup społecznych z mieszkańcami wsi...” i jego słowa nic nie straciły ze swego ciężaru zadaniowego. Stańmy więc razem w duchu solidarności i pokażmy siłę rolnika, a także hart ducha i niezłomność. Podczas tegorocznych dożynek złączmy nasze serca w komunii z Bogiem i zaczerpnijmy nowych sił w zdroju wody żywej do dalszej niestrudzonej pracy, której błogosławi sam Stwórca.
Niech polski rolnik, a szczególnie rolnik podkarpacki, da świadectwo swej niezwykłej wytrwałości, gdyż jest on jak trawa, którą można zdeptać, ale się podniesie, i można skosić, a ona wyrośnie na nowo. Do tej pory nie złamano kręgosłupa polskiej wsi, ale trzeba wielkiej modlitwy, by oddalać niebezpieczeństwa.
Drodzy Rolnicy żniwarze, bohaterowie, jesteście mocną podwaliną narodu, bo lud wiejski zakorzeniony jest w ziemi. Stawcie się w katedrze rzeszowskiej, by nabrać sił i mocy Bożej do trwania w tych niełatwych czasach przy Chrystusowym krzyżu.
Serdecznie zapraszamy wszystkich diecezjan i mieszkańców województwa podkarpackiego na uroczyste „Te Deum” za dar chleba naszego powszedniego, którego dzięki Bogu nam nie brakuje. Podziękujmy wspólnie za chleb, który pachnie najpiękniej i zawołajmy wspólnie 30 sierpnia br. w czasie liturgii: „Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb – owoc ziemi i pracy rąk ludzkich. Tobie go przynosimy”.
W niedzielę pragniemy uczcić wszystkich rzetelnych rolników. Ich ręce Polski nie okradły, ale ją broniły i żywiły. Te ręce zasługują na szczególny szacunek.
Młodzież w strojach ludowych kultywuje stare tradycje
Uroczystości dziękczynienia za plony odbywają się na każdym szczeblu – od parafialnych przez gminne i powiatowe, aż po wojewódzkie. W ubiegłym tygodniu relacjonowaliśmy diecezjalne obchody dożynkowe połączone z jubileuszem rolników i leśników w Ulanowie. Dziś zapraszamy w kilka miejsc na terenie diecezji, gdzie rolnicy w uroczystościach dożynkowych dziękowali za zbiory
W uroczystości dożynkowe wpisały się obchodzone tradycyjne Dni Miodu. Wzięli w nich licznie udział mieszkańcy oraz przybyli goście, grupy wieńcowe oraz władze gminy i powiatu. Podczas Eucharystii dziękowano za plony, a po niej rozpoczęła się prezentacja misternie wykonanych wieńców dożynkowych.
„Wszystko, co czynicie, niech się dokonuje w miłości” - mawiał św. Karol Boromeusz. Bez cienia wątpliwości można powiedzieć, że w tym zdaniu wyraża się cała Ewangelia Chrystusowa. Jednocześnie stanowi ono motto życia i działalności św. Karola Boromeusza, którego Kościół liturgicznie wspomina 4 listopada.
Przyszło mu żyć w trudnych dla Kościoła czasach: zepsucia moralnego pośród duchowieństwa oraz reakcji na to zjawisko - reformacji i walki z nią. Karol Boromeusz urodził się w 1538 r. na zamku Arona w Longobardii. Ukończył studia prawnicze. Był znawcą sztuki. W wieku 23 lat, z woli swego wuja - papieża Piusa IV, na drodze nepotyzmu został kardynałem i arcybiskupem Mediolanu, lecz święcenia biskupie przyjął 2 lata później. Ta nominacja, jak się później okazało, była „błogosławioną”.
Kiedy młody Karol Boromeusz zostawał kardynałem i przyjmował sakrę biskupią, w ostateczną fazę obrad wchodził Sobór Trydencki (1545-63). Wyznaczył on zdecydowany zwrot w historii świata chrześcijańskiego. Sprecyzowano wówczas liczne punkty nauki i dyscypliny, m.in. zreformowano biskupstwo, określono warunki, jakie trzeba spełnić, aby móc przyjąć święcenia, zajęto się (głównie przez polecenie tworzenia seminariów) lekceważoną często formacją kapłańską, zredagowano katechizm dla nauczania ludu Bożego, który nie był systematycznie pouczany. Sobór ten miał liczne dobroczynne skutki. Pozwolił m.in. zacieśnić więzy, jakie powinny łączyć papieża ze wszystkimi członkami Kościoła.
Jednak, aby decyzje były skuteczne, trzeba je umieć wcielić w życie. Temu głównie zadaniu poświęcił życie młody kard. Boromeusz. Od momentu objęcia diecezji jego dewiza zawarła się w dwóch słowach: modlitwa i umartwienie. Mimo młodego wieku, nie brakowało mu godności.
W 23. roku życia nie uległ pokusie władzy i pieniądza, żył ubogo jak mnich.
Kard. Boromeusz był przykładem biskupa reformatora - takiego, jakiego pragnął Sobór. Aby uświadomić sobie ogrom zadań, jakie musiał podjąć Karol Boromeusz, trzeba wspomnieć, że jego diecezja liczyła 53 parafie, 45 kolegiat, ponad 100 klasztorów - w sumie 3352 kapłanów diecezjalnych i 2114 zakonników oraz ok. 560 tys. wiernych. Na jej terenie obsługiwano 740 szkół i 16 przytułków. Kardynał przeżył liczne konflikty z władzami świeckimi, jak i z kapłanami i zakonnikami. Jeden z mnichów chciał go nawet zabić, gdy ten modlił się w prywatnym oratorium.
Kard. Boromeusz był prawdziwym pasterzem owczarni Pana, dlatego poznawał ją bardzo dokładnie. Ze skromną eskortą odbywał liczne podróże duszpasterskie. W parafiach szukał kontaktu z ludnością, godzinami sam spowiadał, głosił Słowo Boże, odprawiał Mszę św. Jego prostota i świętość pozwoliły mu zdobywać kolejne dusze.
W watykańskiej Bazylice św. Piotra otwarto Spazio d’Ascolto (Przestrzeń Słuchania). Dostępna dla wszystkich przychodzących do tej świątyni, zarówno wiernych, jak i turystów, daje okazje do duchowego spotkania, w czasie którego kapłani lub ludzie świeccy są gotowi wysłuchać każdego i wejść z nim w dialog na temat jego wątpliwości i problemów.
„Drzwi Święte otwarte na czas zainspirowały nas do otwarcia «innych drzwi» w Bazylice św. Piotra i stworzenia przestrzeni słuchania – wyjaśnia prał. Orazio Pepe, sekretarz Fabryki św. Piotra, instytucji odpowiedzialnej za zarządzanie, utrzymanie, konserwację i dekorację watykańskiej bazyliki. – To otwarta przestrzeń, okazja do spotkania, miejsce, w którym brat: kapłan, siostra zakonna, świecki słucha innego brata w człowieczeństwie”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
