Wielki Post wzywa nas do tego, by się zatrzymać i by jeszcze bardziej zaangażować się w dzieło wyzwalania z grzechu, bo sama świadomość, że Bóg chce naszego zbawienia to za mało. Jest jeszcze drugi ważny sens Wielkiego Postu. To refleksja nad tajemnicami naszego zbawienia: Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, które przyniosły człowiekowi wyzwolenie z grzechu. Rola Wielkiego Postu jest wielka i bardzo ważna dla nas, chrześcijan, którym ten właśnie czas pomaga przeżyć tajemnice zbawienia i doświadczyć ich na nas samych.

W czas Wielkiego Postu wchodzimy obchodami Środy Popielcowej. Podczas liturgii tego dnia wsłuchujemy się w udzielane przez Chrystusa wskazówki zapisane przez ewangelistę Mateusza. Chrystusowe pouczenie dotyczy modlitwy, postu i jałmużny, a więc najważniejszych dobrych uczynków. Wysłuchanie tych wskazówek i zastosowanie ich w życiu przyniesie wiele dobra i pożytku w życiu duchowym.

Ponadto w Środę Popielcową ma miejsce obrzęd posypania głów popiołem będący wezwaniem do pokuty i nawrócenia. Zwyczaj posypywania głowy popiołem w Środę Popielcową wprowadził papież Urban II w 1091 r. W tym czasie ustalono także, że popiół do posypywania głów wiernych ma pochodzić z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku. Sam popiół jest symbolem tego, że wszystko, co materialne i doczesne przemija. Kapłan posypujący nasze głowy popiołem wypowiada słowa: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” lub „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Głównym celem Środy Popielcowej oraz obrzędu posypywania głów popiołem jest przypomnienie o konieczności pokuty i duchowego przygotowania się na Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.