***

tyle już łez się wygoiło
tyle cichych smutków
tyle nagich bólów wiatr ukołysał
tyle żalów utuliła noc
wypieściła
tyle ran się zabliźniło
tyle śmierci zmartwychwstało
tyle rozstań
tyle pustki przeminęło
tylko tęsknota
nie chce się wygoić

S. Urszula Michalak SJK

W Łodzi, tuż za bazyliką archikatedralną, znajduje się Wyższe Seminarium Duchowne. Zgłaszają się tam ci, którzy pragną służyć Bogu i ludziom w kapłaństwie Chrystusowym. Przez posługę kapłanów sam Pan Jezus przybliża się do nas z łaską zbawienia i darem pokoju, którego świat dać nie może. Polityka, technika czy mądrość ludzka nie wystarczą człowiekowi do zbawienia. Potrzebujemy przede wszystkim mądrości Bożej, która daje nam prawdziwe światło życia, abyśmy wiedzieli, co jest dobre, a co złe, co Bogu miłe, a nam pożyteczne. Kapłan jest powołany po to, aby wciąż głosił i przypominał, że tylko Jezus jest jedynym Zbawicielem świata, jedyną Prawdą i Życiem.
Każdy z nas pragnie, by księża, z którymi się spotyka, byli wierni swemu powołaniu. To nastawienie pięknie wyraził Ojciec Święty Benedykt XVI podczas spotkania z duchowieństwem w archikatedrze św. Jana w Warszawie: „Wierni oczekują od kapłanów tylko jednego, aby byli specjalistami od spotkania człowieka z Bogiem. Nie wymaga się od księdza, by był ekspertem w sprawach ekonomii, budownictwa czy polityki. Oczekuje się od niego, by był ekspertem w dziedzinie życia duchowego. Aby przeciwstawić się pokusom relatywizmu i permisywizmu, nie jest wcale konieczne, aby kapłan był zorientowany we wszystkich aktualnych, zmiennych trendach; wierni oczekują od niego, że będzie raczej świadkiem odwiecznej mądrości, płynącej z objawionego Słowa”. Jako środki wskazuje Papież „dbanie o jakość osobistej modlitwy oraz o dobrą formację teologiczną”.
Idąc 1 listopada na cmentarz, by odwiedzić groby naszych bliskich, spotkamy kleryków albo ministrantów w białej komży, stojących przy puszce z napisem: „Zbiórka ofiar na Wyższe Seminarium Duchowne”. W ten sposób zwracają się oni z prośbą o wsparcie tej uczelni, w której kształcą się przyszli kapłani. Seminarium potrzebuje wsparcia modlitewnego i materialnego.
Dlatego zwracamy się do Was, Bracia i Siostry, o otwartość serca i wsparcie dla tych, którzy w przyszłości będą służyć Wam swoją posługą. Ze swej strony zapewniamy Was o naszej codziennej modlitwie do Boga w Waszych intencjach. Szczególnie zaś w każdy czwartek, kiedy w naszym seminarium sprawowana jest Msza św. w intencji wszystkich ofiarodawców i dobroczyńców. „Niech Was Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad Wami, niech Was obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku Wam swoje oblicze i niech Was obdarzy pokojem”.