W niedzielę, 4 listopada br. o godz. 17 jedna z najmłodszych wspólnot parafialnych naszej diecezji, parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Szczebrzeszynie, świętowała poświęcenie odrestaurowanego tabernakulum i ołtarza głównego. Aktu tego dokonał bp Wacław Depo, przy udziale kanclerza Kurii ks. prał. Adama Firosza, ekonoma diecezji ks. prał. Józefa Flisa, dziekana Dekanatu Szczebrzeszyn ks. kan. Andrzeja Pikuli, innych kapłanów, władz samorządowych, wielu gości i parafian.
Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Szczebrzeszynie (do 1917 r. pod wezwaniem Świętej Trójcy) został wybudowany w stylu manierystycznym z fundacji Tomasza Zamojskiego i jego żony Katarzyny z Ostrogskich. Uroczysta konsekracja odbyła się w 1638 r. Opiekę nad świątynią sprawowali ojcowie franciszkanie. Po opuszczeniu, w roku 1783, klasztoru przez franciszkanów, w budynkach urządzono koszary, a w roku 1812 - szpital. Opiekę nad szpitalem i kościołem powierzono siostrom szarytkom. W roku 1883 kościół zamieniono na cerkiew prawosławną i umieszczono w nim prawosławne mniszki tzw. krzyżanki. W 1917 r. kościół rekoncyliowano pw. św. Katarzyny i zwrócono katolikom. W latach: 1940-44 pełnił funkcję cerkwi, po wojnie ponownie stał się kościołem katolickim. Do 20 czerwca 1982 r. to kościół rektoralny, później, tzn. do 20 czerwca br. - filialny parafii św. Mikołaja w Szczebrzeszynie.
Kościół murowany, w stylu renesansu lubelskiego, przy prezbiterium zakrystia, na frontonie wysoka wieża z kruchtą w przyziemiu. W drewnianym ołtarzu głównym jest obraz Matki Bożej Bonifraterskiej, 6 ołtarzy bocznych: po prawej stronie: Chrystusa w cierniowej koronie, św. Walentego, Matki Bożej Bolesnej; po lewej: św. Katarzyny, Matki Bożej Różańcowej (I poł. w. XVIII), Przemienienia Pańskiego. Na chórze muzycznym znajdują się organy wykonane w roku 1956 przez firmę Biernackiego w Krakowie (12 głosów). W oknach witraże, wykonane przez Zakłady Szklarskie w Krakowie.
Dnia 20 czerwca br. bp Wacław Depo erygował nową parafię w Szczebrzeszynie ustanawiając kościół św. Katarzyny parafialnym. Wraz z organizowaniem życia duszpasterskiego podjęto kontynuację renowacji ołtarza głównego oraz gruntowne prace przy remoncie ściany prezbiterium.
Podczas uroczystości poświęcenia Pasterz diecezji wskazał, że miejsce to ma prowadzić do spotkania z Chrystusem żywym i prawdziwym, którego nie wolno sprowadzać tylko do wymiaru ludzkiego. On, Odkupiciel człowieka jednoczy w swoim Kościele wszystkich wierzących, a ta świątynia jest tego dowodem.
Radość tej uroczystości pomnożyła się przez udzieloną i ogłoszoną zgodę Księdza Biskupa na całodzienne Wystawienie Najświętszego Sakramentu w naszym kościele. W ten sposób Jezus Chrystus jeszcze bardziej okazuje się pełen łaski i prawdy, a w adorujących Go, mamy nadzieję, będzie budował obyczaje, rozwijał cnoty, umacniał słabych i cierpiących. W Chrystusie Eucharystycznym pokładamy ufność, że Jego obecność pobudzi i ożywi miłość wzajemną, doda sił do pełnienia dobrych dzieł w tej nowej wspólnocie i w całym Kościele.
Piękno odnowionego ołtarza głównego, tabernakulum, remont ściany, urządzenie prezbiterium oraz wiele innych dzieł nie byłoby możliwe bez miłości do tej świątyni, bez wiary i wielkiego zaangażowania parafian i innych życzliwych ludzi. Za to wszystko z serca dziękujemy, Bóg zapłać!